هدف میکا این است که با ایجاد یک چهارچوب نظارتی جدید از مصرف‌کنندگان اروپایی محافظت کند و مسئولیت‌پذیری توسعه‌دهندگان دارایی‌های دیجیتال و ارائه‌دهندگان خدمات مربوط به آنها را افزایش دهد. اما MiCA دقیقا چیست و چه مواردی را پوشش می‌دهد؟ آیا قوانین جدید اروپا در بخش‌های دیفای و توکن‌های غیرقابل‌تعویض هم تأثیری دارد؟ کمیسیون اروپا دقیقا از چه زمانی اجرای این قوانین را شروع می‌کند؟
رای پیدا کردن پاسخ این سوالات، با ادامه مطلب همراه باشید.
قانون MiCA چیست؟
مقررات بازار دارایی‌های دیجیتال یا MiCA، قانونی برای بخش مالی است که با هدف همگام‌سازی قانون‌گذاری صنعت ارزهای دیجیتال در کشورهای مختلف اروپایی ایجاد شده است. میکا قوانین ثابتی را در اختیار قانون‌گذاران اروپایی قرار می‌دهد تا با استفاده از آنها بتوانند ارزهای دیجیتال ذخیره‌شده در دفاتر کل توزیع‌شده یا فناوری‌هایی مثل بلاکچین یا دگ (DAG) را کنترل کنند.
وجود یک قانون ضد پولشویی جدید، همه شرکت‌های فعال در صنعت ارزهای دیجیتال را مجبور می‌کند تا تمام جزئیات مربوط به تراکنش‌های خود و اطلاعات مربوط به فرستنده و گیرنده آنها را ثبت کنند. از طرفی، این مسئله برخلاف یکی از اصول فاندامنتال فناوری بلاکچین محسوب می‌شود.
علاوه‌براین، صرافی‌ها باید گزارش تراکنش‌هایی را ارائه کنند که ارزش آنها به بیشتر از ۱,۰۰۰ یورو می‌رسد و بین صرافی‌ها و کیف پول‌های خودحضانتی انجام می‌شود. مشخصا این قانون باعث ناراحتی معامله‌گرانی می‌شود که به حریم خصوصی و ناشناس ماندن خود اهمیت زیادی می‌دهند. با توجه به احتمال مهاجرت صرافی کوین بیس از بازار آمریکا، می‌توان ادعا کرد که قوانین میکا تغییرات قابل‌توجهی را در جهان ایجاد می‌کند.
اهداف قانون میکا چیست؟
تمرکز اصلی قانون MiCA تضمین ثبات مالی و ارائه شفافیت مالی در دنیای دیجیتال است. به‌طور کلی، قوانین و مقررات موجود در این را می‌توان به ۴ گروه اصلی تقسیم کرد:
- ایجاد یک چهارچوب نظارتی برای دارایی‌های دیجیتالی که قبلا تحت پوشش قوانین مالی نبوده‌اند.
- ارائه دستورالعمل‌های امن و روشن برای حمایت از کسب‌وکارهای نوظهور در صنعت ارزهای دیجیتال.
- محافظت از سرمایه‌گذاران صنعت ارزهای دیجیتال و یکپارچگی آن با کاهش ریسک بازار ارزهای دیجیتال.
- دستیابی به ثبات مالی و مقررات منسجم در سراسر اروپا از طریق سرکوب دست‌کاری در بازار.
برای سرکوب دست‌کاری بازار، میکا از ارائه‌دهندگان دارایی‌های مالی یا خدمات مربوط به آنها خواسته است که اطلاعات مربوط به معاملات خود یا سایر روش‌های موجود برای سوءاستفاده از بازار را ارائه کنند.
MiCA شامل چه دارایی‌هایی می‌شود؟
MiCA ارزهای دیجیتال را در گروه‌های مختلف دسته‌بندی می‌کند. این چهارچوب نظارتی تاکنون سه نوع دارایی دیجیتال را به رسمیت شناخته است که عبارت‌اند از:
- توکن‌های مبتنی بر دارایی (Asset Referenced Tokens یا به اختصار ART): همان‌طور که از اسم آنها مشخص است، ART به دارایی‌های دیجیتالی اشاره دارد که ارزش آنها بر اساس سبدی از چند ارز فیات، کالا یا دارایی دیجیتال تعیین می‌شود. گفتنی است که این دارایی‌ها با استیبل کوین‌هایی که ارزش آنها به ارزش یک ارز فیات پیوند می‌خورد، فرق دارند.
- نمایندگان پول الکترونیکی (Electronic money tokens): ارزش این دارایی‌ها به ارزش یک ارز فیات خاص پیوند خورده که پول رایج و قانونی یک کشور است. این دارایی‌ها به استیبل کوین‌ها و ارزهای دیجیتال ملی اشاره دارند.
- دارایی‌های متفرقه: تمام دارایی‌های دیجیتالی که جزو دو گروه مذکور نیستند، در این گروه قرار می‌گیرند. این توکن‌های کابردی به هولدرهای خود اجازه می‌دهند که به کالاها یا خدمات خاصی دسترسی داشته باشند. برخلاف توکن‌های اوراق بهادار، این توکن‌ها بر اساس قوانین اوراق بهادار کشورهای مختلف، نوعی ابزار مالی نیستند.
گفتنی است که MiCA قوانین مربوط به بخش‌های دیفای، توکن‌های غیرقابل‌تعویض و ارز دیجیتال بانک‌های مرکزی را تعیین نکرده است.
ارائه‌دهندگان ارزهای دیجیتال
میکا استانداردهای موردنیاز ارائه‌دهندگان ارزهای دیجیتال را بهبود داده است تا از مصرف‌کنندگان در برابر پروژه‌های کلاهبرداری که در صنعت ارزهای دیجیتال وجود دارد، محافظت کند. در نتیجه، ارائه‌دهندگان دارایی‌های دیجیتال از این به بعد مجبورند تعهدات خاصی انجام دهند.
برای مثال، ارائه‌دهندگان ارزهای دیجیتال باید وایت پیپر خود را به‌گونه‌ای منتشر کنند که به تمام انتظارات سرمایه‌گذاران پاسخ دهد. علاوه بر این، آنها قبل از انتشار توکن‌های خود یا ایجاد نقدینگی موردنیاز برای آن، باید مجوزهای لازم را از قانون‌گذاران دریافت کنند.
ارائه‌دهندگان خدمات مربوط به دارایی‌های دیجیتال
ارائه‌دهندگان خدمات مربوط به دارایی‌های دیجیتال مشاغل زیادی را پوش می‌دهند. این کسب‌وکارها می‌تواند اپلیکیشن‌های مبتنی بر ارزهای دیجیتال (مثل ارائه‌دهندگان کیف پول‌های نرم‌افزاری) یا پلتفرم‌های معاملاتی و صرافی‌هایی مثل بایننس باشند.
مطابق قوانین جدید، ارائه‌دهندگان این خدمات به لحاظ قانونی در برابر ضرر و زیان دارایی‌هایی که به آنها سپرده شده است، مسئول هستند. این مسئله ریسک سرمایه‌گذارانی را که مخالف کیف پول‌های خودحضانتی هستند، کاهش می‌دهد. در حقیقت اگر ارائه‌دهندگان به اندازه کافی از کاربران خود محافظت نکنند، سازمان بورس و اوراق بهادار اروپا (ESMA) می‌تواند جلوی فعالیت آنها را بگیرد. این سازمان حتی می‌تواند آنها را ممنوع اعلام کند.
تأثیر بازار ارزهای دیجیتال بر محیط‌زیست
یکی دیگر از اهداف میکا این است که تأثیر ارزهای دیجیتال بر محیط زیست را کاهش دهد. وقتی که این طرح برای اولین بار مطرح شد، کمیته امور اقتصادی و پولی پارلمان اروپا قصد داشت شبکه‌های مبتنی بر گواه اثبات کار را (مثل بیت کوین) ممنوع کند.
با این حال، بعد از انجام بررسی‌های موردنیاز، کمیته مذکور رویکرد ملایم‌تری در پیش گرفت؛ اما اعلام کرد که کسب‌وکارهای فعال در این بخش همچنان ملزم به کاهش آسیب‌های زیست‌محیطی خود هستند. در حال حاضر، این شرکت‌ها باید گزارش‌های مستقلی از مصرف انرژی خود را ارائه کنند.
در آینده چه اتفاقی می‌افتد؟
در آوریل ۲۰۲۳ (فروردین ۱۴۰۲)، پارلمان اتحادیه اروپا قوانین MiCA را با ۵۱۷ رأی موافق و ۳۸ رأی مخالف به تصویب رساند. چانگ‌پنگ ژائو (Changpeng Zhao)، مدیرعامل صرافی بایننس، از این قانون جدید حمایت و تأیید کرده که میکا راه‌حلی عملی برای چالش‌هایی است که شرکت‌های فعال در صنعت ارزهای دیجیتال با آنها مواجه هستند.
تعداد زیاد آرای موافق نشان می‌دهد که قوانین MiCA به مرحله اجرا می‌رسد. این قوانین، احتمالا در سال ۲۰۲۴ با قوانین بازنگری‌شده بازارهای توکن‌های غیرقابل‌تعویض و دیفای (مثل وام‌دهی ارزهای دیجیتال) اجرا می‌گردد.