این تحقیقات به کمک ماهواره کالیپسو (CALIPSO) صورت گرفته است. ناسا برای بررسی این مهاجرت، از لیزر تعبیه شده در این ماهواره بهره برده تا حرکات این موجودات میکروسکوپی را بررسی کند. اما فاصله بین هر کوچ این موجودات کوچک نیز جالب توجه است.
هر روز با طلوع و غروب آفتاب، بسیاری از موجودات کوچک میکروسکوپی طی کوچی که DVM نام دارد، اقدام به مهاجرت می‌کنند. DVM به عنوان بزرگترین مهاجرت موجودات در جهان شناخته می‌شود. معمولا دسته‌های بزرگی از کریل‌ها، هشت‌پاهای کوچک، لاروهای خرچنگ‌ها و ماهی‌های کوچک در این DVMها شرکت می‌کنند. اما دیدن آن‌ها کار بسیار سختی است، زیرا ابعاد میکروسکوپی آن‌ها اجازه نمی‌دهد که به سادگی آن‌ها را بررسی و مطالعه کرد.
به زبان ساده، این موجودات کوچک میکروسکوپی، که به آن‌ها Zooplankton نیز گفته می‌شود، به سطح آب آمده و از گیاهان کوچکی که فیتوپلانکتون نام دارند تغذیه می‌کنند. در هنگام بازگشت، آن‌ها به اعماق دریا می‌روند تا از گزند موجودات بزرگ‌تر در امان بمانند.
این تحرک بزرگ، از اهمیت بالایی برخوردار است و از همین رو ناسا به کمک کالیپسو، و سیستم لیزری LIDAR، تا عمق ۲۰ متری از سطح آب نفوذ کرده و تحرکات این موجودات ریز را از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۷ بررسی کرده است. یکی از محققین در این رابطه می‌گوید:
سیستم لیدار به ما اجازه داد تا نحوه مهاجرت این موجودات را در سطح جهانی و به مدت ۱۶ ساعت در هر ده روز، نمونه برداری کنیم. ما تاکنون هیچ گاه نتوانسته بودیم در این سطح، رفتار، توزیع و تحرک این موجودات را بررسی کنیم.
دلایل زیادی وجود دارد که DVM را بررسی کنیم. در طول دهه‌ها همواره دریانوردان می‌خواستند منشا و دلیل این تحرکات را بررسی کنند، زیرا مهاجرت موجودات ریز، باعث می‌شود تا سر و صدای زیادی تولید شده و سیستم‌های سونار مختل شوند. در نتیجه این بخش از دریا به بهترین مکان برای مخفی شدن زیر دریایی‌ها تبدیل می‌شود.
Zooplanktonها یکی از عمده‌ترین منابع غذایی ماهی‌های بزرگ‌تر به حساب می‌آیند و به کمک آن‌هاست که می‌توان تشخیص داد کدام مکان در دریا برای صید ماهی بهتر است. همچنین فیتوپلانکتون‌ها به عنوان منبع تغذیه موجودات ریز، حاوی مقادیر زیادی کربن هستند، که به درک بهتر سیستم چرخه کربنی در کره زمین کمک می‌کند.
بررسی نحوه مهاجرت این موجودات به ما کمک می‌کند تا بتوانیم در آینده تغییرات آن‌ها در سیستم مهاجرت را نیز بررسی کنیم. همچنین بررسی ماهواره‌ای به ما اجازه می دهد که تاثیرات و مدل‌های مهاجرت را بهتر درک کرده تا در آینده بتوانیم چرخه کربن و وابستگی آن به مهاجرت جانداران را ارزیابی کنیم.