این فضاپیما قرار است در سال ۲۰۳۰ ماموریتی به مشتری داشته باشد. روسیه امیدوار است که در نهایت بتواند از همین فناوری برای تامین انرژی ایستگاه فضایی خود استفاده کند.
سازمان فضایی روسیه موسوم به «روسکوسموس» در خبری اعلام کرد که فضاپیمای دوربرد آن‌ها برای انجام یک ماموریت میان‌سیاره‌ای در سال ۲۰۳۰ برنامه‌ریزی شده است. ماژول انرژی این فضاپیما که «زئوس» نام دارد، طراحی شده تا توان کافی برای ارسال محموله‌های سنگین به اعماق فضا را تولید کند. این ماژول در واقع یک نیروگاه هسته‌ای قابل حمل خواهد بود.
فضاپیماهای کنونی در حال حاضر از انرژی خورشیدی یا گرانشی استفاده می‌کنند. به همین خاطر احتمالا چیزی حدود سه سال زمان می‌برد تا فضانوردان به مریخ بروند و از آن‌جا به زمین برگردند. ناسا پیش‌بینی کرده که در صورت تولید فضاپیماهای هسته‌ای این زمان حداقل یک سال کوتاه‌تر خواهد شد.
هم‌اکنون کشورهای زیادی به دنبال تولید این فضاپیماها هستند. آمریکا امیدوار است تا سال ۲۰۲۷ اولین نیروگاه هسته‌ای خود را به ماه بفرستد. ولی ناسا تاکنون فقط یک راکتور هسته‌ای را در سال ۱۹۶۵ به فضا ارسال کرده است. البته دو کاوشگر «کنجکاوی» و «استقامت» هم از انرژی هسته‌ای استفاده می‌کنند اما راکتور ندارند.
در آن سو اما روسیه تاکنون بیش از ۳۰ راکتور به فضا فرستاده است. «زئوس» یک راکتور هسته‌ای ۵۰۰ کیلوواتی خواهد بود تا امکان جابه‌جایی از یک سیاره به سیاره بعدی را فراهم کند. روسیه در این ماموریت ابتدا به ماه می‌رود، سپس به سمت زهره حرکت می‌کند تا با کمک گرانش این سیاره به سمت مقصدش یعنی مشتری رهسپار شود. کل این ماموریت حدود ۵۰ ماه به طول خواهد انجامید.
مهندسان روسکوسموس توسعه ماژول «زئوس» را از سال ۲۰۱۰ آغاز کرده‌اند. پروتوتایپ این ماژول در سال ۲۰۱۸ آماده شد و حالا این فناوری قرار است در ساخت ایستگاه فضایی روسیه استفاده شود.